نشانه‌های والدین خودشیفته

نشانه‌‌های خودشیفتگی در والدین اغلب به صورت زیر است:

۱. خودبزرگ‌‌پنداری

خودبزرگ‌‌پنداری ویژگی اصلی خودشیفتگی است. والدین خودشیفته در اهمیت خود مبالغه می‌کنند و در مورد قدرت نامحدود، برتری، منحصر به فرد بودن و کامل بودن خود خیال‌پردازی می‌کند. آنها بر این باورند که نظرات و ایده‌های آنها بهتر از دیگران است و تنها چیزی است که اهمیت دارد نظرات و ایده‌‌های خودشان است.

۲. استحقاق

به طور معمول والدین خودشیفته بیش از حد درگیر نیازهای عاطفی خود هستند و معتقدند که همیشه باید در اولویت باشند و انتظار دارند که دیگران فوراً نیازهای آنها را برآورده کنند. از نظر دیگران فقط برای ارضای نیازهایشان آنها باید تلاش کنند و باید تحت کنترل آنها باشند. آنها انتظار دارند که همیشه به دیگران ترجیح داده شوند و معتقدند نیازهای آن‌ها باید بر نیازهای فرزندانشان اولویت داشته باشد.

علاوه بر این، آنها خود را مستحق می‌بینند که فرزندانشان را وادار به کارها و رفتارهایی بکنند که خودشان درست می‌‌دانند یا از آن‌ها به صورت ناعادلانه سوء استفاده کنند تا به آنچه می‌خواهند برسند. والدین خودشیفته برای کنترل فرزندان خود، اغلب از شرمساری، احساس گناه و فریاد زدن استفاده می‌کنند.

۳. عدم همدلی

والدین خودشیفته و افراد مبتلا به اختلال شخصیت خونسرد، انتقادی و مطالبه‌گر هستند و نسبت به نیازهای دیگران پاسخگو نیستند. آن‌ها نسبت به تأثیرات منفی رفتار خودشیفته و اظهارات تحقیرآمیز خود بر دیگران بی‌تفاوت هستند، اما انتظار دارند دیگران با آن‌ها همدردی و همدلی کنند.

۴. غرور کاذب

آنها فکر می‌کنند که برتر از دیگران هستند و از روی غرور با آنها صحبت می‌کنند. آنها می‌خواهند مطمئن باشند که دیگران از برتری آن‌ها آگاهند. از این رو مرتباً به برتری خود بر دیگران اشاره می‌کنند. والدین خودشیفته و خودشیفته‌ها معتقدند که هرگز اشتباه نمی‌کنند. آن‌ها همیشه دیگران را به خاطر اشتباهات خود سرزنش می‌کنند.

۵. تحقیرکننده

اغلب، افرادی که احساس برتری می‌کنند، فکر می‌کنند دیگران لیاقت کمتری دارند. آنها مکرراً اظهارات تحقیر‌آمیزی در مورد دیگران به کار می‌برند و از انتخاب‌ها یا رفتارهای آنها انتقاد می‌کنند. این انتقاد و سرزنشگری شامل فرزندان خودشان نیز می‌شود. والدین خودشیفته مدام ارزش فرزندان خود را پایین می‌آورند. فرزندان والدین خودشیفته هر کاری که انجام می‌دهند به اندازه کافی از نظر والدین‌شان خوب نیست.

۶. حسادت شدید

آنها اغلب نسبت به دیگران حسادت می‌کنند و معتقدند که دیگران نسبت به آنها حسادت دارند. آنها برای اثبات برتری خود نسبت به دیگران، تمایل دارند اطراف خود را با افرادی احاطه کنند که کمتر موفق هستند. در جمع این افراد آن‌ها خود را موفق می‌دانند.

۷. اختلال در عزت نفس

از آنجایی که والدین خودشیفته و افراد خودشیفته تصور مثبت اغراق‌آمیزی از خود دارند هر تهدیدی که این تصور مثبت را به خطر بیندازد از نظر عاطفی بهم می‌ریزند و با عصبانیت شدید به تهدیدها واکنش نشان می‌دهند. هر زمان که به خواسته خود نرسند، می‌توانند به خشم، شرمساری، گناه و متهم کردن همه مبادرت کنند.

۸. جلب توجه

والدین خودشیفته برای اینکه در مرکز توجه قرار گیرند همیشه در حال لاف زدن در مورد دستاوردهای خود هستند. آن‌ها به قدری تشنه‌ی در مرکز توجه بودن هستند که حتی تغریف‌ و تمجید‌های دروغکی و چاپلوسی‌های غیرصادقانه را غنیمت می‌شمارند.

وقتی والدین خودشیفته رفتار توجه‌طلبانه از خود نشان می‌دهند، خود را به عنوان والدینی دوست‌داشتنی و دلسوز نشان می‌دهند که برای فرزندان خود فداکاری‌های زیادی کرده‌اند.

۹. عدم تحمل تفاوت‌های کودک در ارزش‌ها، عقاید و نیازها

والدین خودشیفته تاب و تحمل تفاوت در ایده‌های فرزندان با خودشان را ندارند زیرا بر این باورند که فرزندانشان دنباله‌ی آنها هستند. اختلاف نظر، سلیقه و علاقه به عنوان نوعی حمله به شخصیت آن‌ها در نظر گرفته می‌شود به طوریکه که آن‌ها را خشمگین می‌کند. والدین خودشیفته هر چیزی را که با دیدگاه آنها مطابقت نداشته باشد، تحقیر و رد می‌کنند.